نزدیک به رؤیت ماه

به نام خدا

با موبایل تایپ می کنم قربت الی الله. (البته قربتی در کار نیست)

چیزی نمانده تا پایان رمضان و با وجود آنکه شیطان در بند بود ما این بودیم حالا وای به حال ما آن وقتی که غل و زنجیر ز او باز کنند.

شب های قدر گذشت. که البت گویند دهه آخر رمضان را قدر دانید ولی خب مثل همیشه تنبلی ما سبب شده که جز آن سه شب دیگر کاری نکنیم که آن هم بیشترش به واسطه انتسابش شهادت امیرالمومنین به شبهای قدر است و الا همین هم نبود. همانگونه که از سیزدهم رجب را سه روز اعتکاف میکنیم ولی دهه آخر رمضان که اینقدر تاکید شده را نه. فکر کنم روزی باید در مورد اصل و فرع بنویسم و اینکه همه چیز را از نگاه شیعه بودن و پررنگ کردن اصول مذهب نباید بنگریم و هر چیز را آنچه هست بگوییم چرا که این چیزی از آن کم نمی کند که هیچ حتی مکمل آن نیز هست.

من بیشتر کارهایم را در ذهنم انجام می دهم. در ذهنم برای روزهای تعطیلم، برای درس و مشقم، برای زندگی ام، برای روابطم و برای این دنیا و آن دنیایم فکر می کنم و برنامه می چینم ولی افسوس که خیلی درصدش فقط در ذهنم است و بس و به اجرا نمی رسد. 

ما آدم ها خیلی چیزها را می دانیم ولی عمل به آن دانسته ها خیلی کم و حتی برخلاف علم مان است. می دانم فلان کار درست است ولی نمی کنم و آن می نمایم که نباید. من می توانم برای خیلی ها مشاور خوبی باشم ولی برای خودم نه ، چون حرف هایم قشنگ است و کاربردی و حساب ولی عملم نه.

قرآن را ختم کردم. جایی فرموده بود: ای مؤمنا لم تقولون م لا تفعلون. چرا چیزی که انجام نمیدید رو میگید و بعدش گفته بود کبر مقتا، این خیلی برای خدا سنگینه که چیزی رو بگید که عمل نمی کنید. بهش فکر کردم. طبق این من نباید بیش از نود درصد حرفهایی که میزنم رو بزنم. بعد به امر به معروف و نهی از منکر فکر کردم و به رطب خورده کی کند منع رطب و بعد توجیه آوردم که این منظورش آن نیست و بعد گفتم انسان باید تلاشش را بکند که انجام دهد اما اینکه انجام نداد سبب ترک امر به معروف و نهی از منکر نمی شود و هی گفتم و پاسخ دادم. اما ته دلم می دانم که این ها توجیه است و بس. واضح است کلام خدا. این همه آسمان ریسمان بافتن نمی خواهد. فکر کنم این آیه شامل نوشته هایم هم می شود و این یعنی جز یکی دو پست این وبلاگ همه اش لایق شیفت دلیت است.

حرف من بسیار و وقت تو بسی ارزشمند. لذا تمت و در نهایت والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته