باهام کاری کردی که به خدا پشت کردم

وقتی کسی اینو بهت بگه، حق نداری لال مونی بگیری؟ داره درست میگه، بد کردم. چرا؟ غفلت؟ حماقت؟‌ لجاجت؟ غرور؟ دقیقا دلیلش چیه؟

هوس قهوه تلخ قجری کردم. دلم می خواد تا صبح نخوابم. دلم می خواد گریه کنم ولی فقط اعصابم خورده و حرارتی که ناشی از غضبمه رو دارم حس می کنم. فردا دحوالارضه؟ منم باید روزه بگیرم؟ چی میگم من؟ داشتم می گفتم که گفت: «باهام کاری کردی که به خدا پشت کردم». با من بود؟ ای وای بر من. ای وای بر من. ای وای بر من. دنیام به جهنم ولی با این جمله چه کنم؟ نکنه می خواست عذاب وجدان بندازه به جونم! شاید خواست اغراق کنه! شاید خواست حساسم کنه یا می خواست تاثیرگذاری حرفاش بیشتر بشه؟ چرا این حرفو زد؟ یعنی واقعا من؟ من اشتباهی ام؟

چرا گریه ام نمیاد؟ چرا جای شرمندگی و پشیمانی، عصبانی ام؟ از دست کی؟ خودم یا اون؟ موتورم کجایی؟ دقیقا کجایی؟ واقعا بهت احتیاج دارم مث قدیما بشینم روی زینت و با هم تو شبای خلوت این شهر بچرخیم.